چه چیزی باعث شادی می شود؟ شناسایی عواملی که به شادمانی کمک می کنند آسان نیست (دينر ۲۰۰۰، دينر و همکاران، ۱۹۹۹). لذت و دنبال کردن آن گاهی ممکن است به شادمانی بینجامد اما همیشه چنین نیست. برای مثال، لذت های کوتاه مدت حاصل از لذت سیگار کشیدن مکرر یا مصرف سایر مواد به ناشادمانی بلند مدت همراه با بیماری منجر می شود.
اقدام به قتل های انتقام جویانه، حمله، تجاوز جنسی، و سرقت ممکن است با خشنودی آنی یا لذت کوتاه مدت همراه باشد، اما پی آمدهای اجتماعی، روانی یا جسمانی بلند مدت آن به بدبختی و حرمان می انجامد. ما انسانها به عنوان گونه ای از انواع موجودات زنده، به نحوی تکامل یافته ایم که برخی از موقعیت های خاص ممکن است ما را شاد کنند ولی برخی دیگر به تجربه اندوهناک منجر می شوند.
تفاوت های فردی در شادمانی را ممکن است از بعضی جهات براساس تفاوت های شخصیتی تبیین کرد که به طور نسبی به عامل وراثتی مربوط می شود. همچنین تردید چندانی وجود ندارد که برخی انواع محيط ها به گونه ای هستند که افراد را به سوی شادمانی هدایت میکنند، یا فرصت هایی را برای آنان فراهم می سازند که مهارت های لازم برای نیل به شادمانی را پرورش می دهند. نکته مهم دیگری که می توان به آن اشاره کرد، ارثی بودن نقطه تثبیت شادمانی است.
سوالات روانشناسی خود را در منوی بالای صفحه (قسمت روانشناس خوب) می توانید مطرح کنید..
ارثی بودن نقطه تثبیت شادمانی
استاد دیوید لیکن (۱۹۹۹) در مطالعه مینه سوتا در مورد دو قلوهایی که جدا از هم بزرگ شده اند نشان داده است که حدود نیمی از واریانس شادمانی یا سلامت ذهنی موجود (که به وسیله مقیاس سلامت پرسشنامه چند بعدی شخصیت اندازه گیری می شود) به عوامل وراثتی مربوط می شود. اما، نقطه تثبیت شادمانی – یعنی نقطه ثابتی که خلق افراد در طی دوره هایی مثل یک دهه، حول آن نوسان پیدا میکند – حدود ۹۸ درصد به وسیله عامل وراثتی تعیین می شود.
احتمالا این مطلب نیز برای شما جالب است: چقدر ما شادیم؟
داده هایی که این نتیجه گیری ها بر آن استوارند است. این داده ها نشان می دهند که بین نمره های سلامت دو قلوهای تک تخمکی همبستگی های نسبتا بالا (۴۴/0 تا53/0) و در مورد نمره های دوقلوهای دو تخمکی همبستگی های ناچیز (۸/0 تا ۱۳/0) وجود دارد. این یافته ها، تأییدی بر این نتیجه گیری است که ۴۴ تا ۵۳ درصد سلامتی ارثی است. همبستگی بین نمره های دوقلوهای تک تخمکی در شروع مطالعه و نمره های آنان در نه سال بعد T=0/5بود و بین هر دو قلوی تک تخمکی و خواهر یا برادر او در شروع مطالعه و نه سال بعد
۵ = r بود.
این یافته چشمگیر به ما امکان می دهد نتیجه گیری کنیم که ۹۸ درصد نقطه تثبیت برای شادمانی ارثی است. درست است که می توان گفت ممکن است نقطه تثبیت شادمانی درصد بالاییش ارثی است، اما این امکان وجود دارد مهارتهایمان را پرورش دهیم و محیط را به نحوی سازمان بدهیم که بتوانیم بخش عمده ای از وقت خود را در حد نقطه تثبیت شادمانی یا ورای آن بگذرانیم. در خاتمه می توان گفت در پاسخ به این سوال که چه چیزی باعث شادی می شود؟ می توان گفت ایجاد محیطی مناسب و پرورش مهارت هایمان در این زمینه کمک بسیاری به ما می کند.
منبع: کتاب روان شناسی مثبت
