در عصر رسانه های اجتماعی، شبکه سازی و ارتباطات بی پایان جهانی به درونگرا ها غالباً ناکارآمد نگاه می شود. آن ها به عنوان افرادی در نظر گرفته می شوند که با خوشحالی در جلسات کارکنان نظر خود را ابراز نمی کنند یا به طور فعال در جلسات طوفان مغزی شرکت می کنند. غالباً در نظر گرفته می شود که آن ها در انجام چند وظیفه مهارت ندارند و یا خصوصاً کاریزماتیک هستند. آن ها به ندرت در یک مهمانی در مرکز توجه قرار می گیرند و اغلب ساعت ها پشت سر هم تلفن های هوشمند خود را نادیده می گیرند.
درون گرا ها را نباید به کلی کنار گذاشت
برخی از موفق ترین افراد جهان درونگرا هستند. آلبرت انیشتین، بیل گیتس و حتی مخترع شبکه های اجتماعی مارک زاکربرگ همه درون گرا هستند که به خود اعتراف می کنند. بنابراین این افراد که ظاهراً فاقد برخی از مهارت های اساسی مورد نیاز برای یک حرفه موفق هستند چگونه موفق به دستیابی به این موفقیت ها می شوند؟ چه چیزی مغز یک فرد درونگرا را بسیار متفاوت و خاص می کند؟
تنها بودن وقتی صحبت از سلامتی و موفقیت می شود دارای جنبه های منفی است
به خوبی شناخته شده است که ویژگی های شخصیتی فقط نتیجه شرطی سازی اجتماعی نیستند و آن ها ارتباط بیشتری با ژنتیک و ساختار مغز دارند. افراد ویژگی های شخصیتی خاصی را به دنیا می آورند یا از ارث می برند دقیقاً مانند این که پارامترها و خصوصیات جسمی خاصی را به ارث می برند. این ویژگی های شخصیتی مزایا و معایب آن ها را به همراه دارد. مطالعات همچنین تفاوت آناتومیکی مغز درونگرا و برونگرا را نشان داده است. مطالعات تصویربرداری نشان داده است که تفاوت ماده خاکستری و ماده سفید در قسمت های مختلف مغز وجود دارد بنابراین تایید می شود که ویژگی های شخصیتی به سختی در مغز قرار دارند.
افراد درونگرا تعاملات طولانی مدت اجتماعی را دوست ندارند و در اجتماعات بزرگ اجتماعی احساس ناراحتی می کنند. این افراد بدشان نمی آید که برای مدت طولانی منزوی بمانند و آن ها عاشق فکر کردن و خواب دیدن هستند. با این حال این انزوای اجتماعی خودخواسته قیمت دارد. تعامل اجتماعی پایین خطر برخی اختلالات را افزایش می دهد و ممکن است بر عملکرد شناختی تأثیر منفی بگذارد، خطر ابتلا به اختلالات متابولیکی را افزایش دهد و بر سیستم ایمنی بدن تأثیر منفی بگذارد.
انزوای شدید اجتماعی و پیامدهای منفی آن بخوبی بررسی شده است. افرادی که در یتیم خانه ها زندگی می کنند یا برای مدت طولانی زندانی هستند ممکن است دوره هایی از بی ثباتی ذهنی را پشت سر بگذارند و حتی برخی ممکن است دچار توهم شوند. با این حال درون گرا بودن متفاوت است و انزوای اجتماعی ناشی از خود ممکن است لزوماً نشان دهنده مغز بیکار یا عدم مقاومت در برابر این مسائل بهداشتی نباشد. آخرین مطالعات تحقیقاتی نشان می دهد که این دوره های تنها بودن ممکن است تأثیرات مثبتی بر زندگی عاطفی و کاری داشته باشد.
روی خلاقیت تمرکز کنید
یکی از مزایای تمرکز بیشتر روی افکار خود، بهبود خلاقیت است. افراد درون گرا در برابر عقاید مختلف گشودگی بیشتری دارند. ممکن است از سطح اطمینان و استقلال بالاتری برخوردار باشند. افراد درون گرا کمتر به فکر دیگران فکر می کنند. مطالعات نشان داده است که ویژگی بارز دانشمندان و هنرمندان، عدم تمایل به تعامل اجتماعی زیاد است.
افراد درونگرا نسبت به افرادی که بیشتر وقت خود را به معاشرت می گذرانند وقت بیشتری برای تکمیل کار خود دارند. آن ها وقت دارند تا فکر و تجربیات خود را درک کنند.
با این حال باید درک کرد که هر نوع کناره گیری اجتماعی یکسان نیست. نوعی عدم اجتماعی بودن، شاخصی از مسائل روانی و بهداشت جسمی است. کناره گیری اجتماعی ممکن است به دلیل کمرویی و اضطراب باشد یا ممکن است به دلیل بیزاری از معاشرت باشد. هر دو ممکن است تأثیر منفی بر سلامتی داشته باشند و لزوما خلاقیت را بهتر نمی کنند. از طرف دیگر کسانی که فقط با انتخاب کمتر معاشرت می کنند (نه به دلیل اضطراب یا دوست نداشتن) احتمال سلامتی و خلاقیت آن ها بیشتر است.
این یافته ها مهم هستند زیرا قبلا اعتقاد بر این بود که عدم اتصال به شبکه می تواند مضر باشد. اکنون محققان نشان داده اند که عدم ارتباط پذیری حتی می تواند مفید باشد. درون گرایان سالم ترجیح می دهند زمان بیشتری را در تنهایی سپری کنند اما این به معنای کناره گیری کامل اجتماعی نیست. آن ها معمولاً به اندازه کافی تعامل اجتماعی دارند. افراد خلاق تنها بودن را ترجیح می دهند و در عین حال زمان کافی را در معاشرت دیگران می گذرانند.
اگر شما نیز فردی درونگرا هستید برای مشاوره می توانید به بهترین روانشناس تهران مراجعه نمایید.
