اختلال شخصیت اسکیزوئید با الگوی فراگیر جدا شدن و بی علاقگی عمومی نسبت به روابط اجتماعی و با بیان احساسات کمی در روابط مشخص می شود. همچنین به نظر می رسد افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید علاقه ای به روابط نزدیک با دیگران ندارند و ترجیح می دهند خودشان باشند.
پزشکان این بیماری را براساس علائم خاصی از جمله جدا شدن و عدم علاقه به روابط اجتماعی و بیان محدود احساسات تشخیص می دهند. درمان شناختی-رفتاری که بر کسب مهارت های اجتماعی متمرکز است ممکن است به افراد مبتلا به این اختلال کمک کند.
علل بروز اختلال شخصیت اسکیزوئید
تصور می شود ژن ها در بروز این اختلال شخصیتی نقش دارند. این اختلال ممکن است بیشتر در میان افرادی که اعضای خانواده آن ها به اسکیزوفرنی یا اختلال شخصیت اسکیزوتایپال مبتلا هستند بیشتر باشد.
داشتن مراقبانی که در دوران کودکی از نظر عاطفی سرد و غافل باشند ممکن است در بروز این اختلال شخصیتی کمک کند. داشتن چنین مراقبتی ممکن است احساس کودک در تقویت رضایت روابط با افراد دیگر را تقویت کند.
علائم و نشانه های اختلال شخصیت اسکیزوئید
- جدا شدن از دیگران
به نظر می رسد افراد مبتلا به این اختلال شخصیتی تمایلی به روابط نزدیک با سایر افراد از جمله اقوام ندارند. آن ها هیچ دوست صمیمی یا محرم دیگری ندارند مگر گاهی اوقات یکی از اقوام درجه یک (مانند پدر و مادر یا خواهر و برادر) است. آن ها بندرت قرار ملاقات می گذارند و اغلب ازدواج نمی کنند. از آنجا که آن ها خود بودن را ترجیح می دهند و تمایل دارند فعالیت ها و سرگرمی هایی را انتخاب کنند که نیازی به تعامل با دیگران نداشته باشد (مانند بازی های رایانه ای).
همچنین به نظر می رسد که آن ها کمتر از تجربه های حسی و جسمی (مانند راه رفتن در ساحل) لذت می برند.
به نظر نمی رسد افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید از آنچه دیگران در مورد آن ها فکر می کنند (خوب یا بد) اذیت می شوند. ممکن است به نظر دور از ذهن یا خود جذب شوند. آن ها نشانه های عادی اجتماعی را متوجه نمی شوند و بنابراین ممکن است از نظر اجتماعی ناکارآمد به نظر برسند.
- بیان محدود احساسات
افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید به ندرت واکنش نشان می دهند (به عنوان مثال با لبخند زدن یا سر تکان دادن) یا در موقعیت های اجتماعی احساسات نشان می دهند. آن ها در ابراز خشم حتی در صورت تحریک نیز مشکل دارند. آن ها در برابر وقایع مهم زندگی واکنش مناسبی نشان نمی دهند و ممکن است در واکنش به تغییر شرایط منفعل به نظر برسند. در نتیجه ممکن است به نظر برسد که آن ها هیچ راهی برای زندگی خود ندارند.
به ندرت هنگامی که این افراد با آشکار کردن خود احساس راحتی می کنند، اعتراف می کنند که به ویژه در تعاملات اجتماعی احساس درد می کنند.
تشخیص
پزشکان معمولاً اختلالات شخصیتی را براساس معیارهای موجود در کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ، چاپ پنجم (DSM-5) که توسط انجمن روانپزشکان آمریکا منتشر شده است تشخیص می دهند.
برای اینکه پزشکان بتوانند اختلال شخصیت اسکیزوئید را تشخیص دهند مردم باید به طور مداوم از روابط اجتماعی بی علاقگی داشته باشند و احساسات را در تعاملات بین فردی محدود نشان دهند. همانطور که حداقل چهار مورد زیر نشان داده شده است:
آنها روابط نزدیک از جمله روابط با اعضای خانواده را نمی خواهند و از آن ها لذت نمی برند.
آن ها شدیداً فعالیت های انفرادی را ترجیح می دهند.
در صورت علاقه، علاقه کمی نسبت به فعالیت جنسی با شخص دیگر دارند.
آن ها فعالیت های کمی دارند و در صورت وجود از آن ها لذت می برند.
آن ها هیچ دوست صمیمی یا محرم دیگری ندارند مگر بستگان درجه یک.
به نظر می رسد آن ها نسبت به تمجید یا انتقاد از دیگران بی تفاوت هستند.
آن ها از نظر روحی سرد و منزوی هستند و در پاسخ به وقایع یا تعامل با دیگران ابراز احساسات نمی کنند.
همچنین علائم باید از اوایل بزرگسالی شروع شده باشد.
درمان
درمان عمومی اختلال شخصیت اسکیزوئید همان روشی است که برای همه اختلالات شخصیت وجود دارد.
از آنجا که افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید جدا و منزوی هستند پزشکان در برقراری یک رابطه تعاونی و احترام متقابل با آنها مشکل دارند. برای برقراری رابطه و در نتیجه تشویق افراد به مشاركت در معالجه پزشكان ممكن است سعی كنند در مورد موضوعاتی صحبت كنند كه مورد علاقه افرادی باشد كه فعالیت هایی را كه نیازی به تعامل با دیگران ندارند ترجیح می دهند (مانند جمع آوری تمبر).
برای درمان این اختلال شخصیتی و سایر اختلالات شخصیتی باید به یک روانشناس خوب در تهران مراجعه نمایید.
