افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی از این که در معرض قضاوت دیگران قرار بگیرند واهمه دارند، این افراد از انجام کارهایی مثل سخنرانی در جمع دیگران، صحبت کردن با سایرین، مهمانی رفتن، به جمع دیگران پیوستن، معاشرت با غریبه ها، گفتگوی تلفنی، نوشتن چک در حضور دیگران، غذا خوردن در مکان های عمومی و یا تعامل با صاحب منصبان بیم دارند .
برای این عده قرار گرفتن در چنین موقعیت هایی به شدت عذاب آور است چرا که بیم آن دارند که در موقعیتهای مزبور در معرض قضاوت تحقیر آمیز و سرافکنده کننده ی دیگران قرار بگیرند. افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی فکر می کنند ذاتا آدم هایی ناقص و بی کفایت اند، بنابراین همیشه بیم آن دارند که در شغلشان خرابکاری کنند، نوشیدنی شان را بریزند با دستان عرق کرده با دیگران دست بدهند یا مرتکب هر خطای اجتماعی دیگری بشوند و سرافکندگی به بار بیاورند.
چه مدت زمانی برای تشخیص اضطراب اجتماعی لازم است؟
- همه ی انسان ها خصوصا وقتی در موقعیت جدیدی قرار می گیرند، احساس عذاب و اضطراب می کنند. روانشناس ها اظهار دارند اگر کمتر از شش ماه است که علائم اضطراب اجتماعی را تجربه کرده اید، بعید است به اضطراب اجتماعی مبتلا شده باشید، نگرانی های کوتاه مدت اجتماعی می تواند در انسان به صورت اضطراب موقت مثلا در نتیجه ی نقل مکان به محله ای جدید با شروع به کار در شغلی تازه بروز کند. اما اگر نشانه های زیر در شخصیت و رفتار شما مزمن شده باشند، هیچ بعید نیست که به اضطراب اجتماعی مبتلا شده باشید:
- از روبرو شدن با غریبه ها با حضور در موقعیت هایی که احتمال دارد در معرض قضاوت دیگران قرار بگیرید، واهمه دارید.
- وقتی ناچارید با موقعیت های اجتماعی عذاب آور روبه رو شويد، اضطراب شما به شدت افزایش می یابد، برای مثال اگر از سخن راندن در برابر جمع می ترسید در آغاز سخن صدایتان می لرزد و زانوهایتان سست می شود.
- متوجه می شوید که اضطراب شما بیش از مقتضای موقعیتی است که درآن قرارگرفته اید. مثلا اگر از معاشرت با غریبه ها به شدت نگران شده اید به حکم منطق میدانید که هیچ فاجعه ای رخ نخواهد داد اما بازهم آدرنالین در رگهای سراسربدن تان فوران می کند و سیل انتظارات ناگوار و پیش بینی های هولناک بر تمام ذهن تان سایه می افکند.
- تا آنجا که بتوانید از موقعیتهای نگران کننده پرهیز می کنید یا با پریشان حالی بسیار حضور در چنین موقعیت هایی را تاب می آورید
تضاد ناشی از ابتلا به اضطراب اجتماعی
افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی به دلیل ترس از تحقیر شدن تا آنجا که ممکن است از حضور در موقعیتهای اجتماعی دوری می کنند و در مواردی نیز که معاشرت با سایرین برایشان گریزناپذیر می گردد، نهایت سعی خود را می کنند که از بیان یا انجام آنچه که به باور خودشان مایه ی آبروریزی است، بپرهیزند. این عده غالبا از نگاه مستقیم به چهره ی طرف مقابل خودداری می کنند، تنها در گوشه ی خلوتی می ایستند، در جریان گفتگوی افراد حاضر در جمع به ندرت مشارکت می کنند و عموما قیافه ای جدی و عبوس دارند.
متأسفانه، در پارهای موارد اضطراب درونی این افراد باعث می شود هنگام اظهار نظر و تعامل با دیگران رفتاری از ایشان سر بزند که در نظر سایرین انسانهایی بداخلاق ، بی عاطفه، انزواطلب یا خود پسند جلوه کنند، اما اصل ماجرا از این قرار است که مبتلایان به این نوع اضطراب در موقعیتهای اجتماعی دچار ترس و دلهره ی شدید می شوند و و وقتی از زبان دیگران می شنوند که رفتارشان مغرورانه و دور از ادب جلوه کرده بسیار تعجب می کنند
پی بردن به این موضوع صرفا موجب تشدید اضطراب درونشان می گردد و آنان را به این نتیجه می رساند که در دل اطرافیان خود جایی ندارند و اصلا آداب معاشرت با دیگران را بلد نیستند. به بیان دیگر، مواردی از این دست موجب شکل گیری یک دور باطل می گردد به آن معنا که افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی هر چه بیشتر تلاش می کنند که از برانگیختن واکنش منفی دیگران نسبت به رفتار خود بپرهیزند، واکنش منفی دیگران نسبت به رفتار ایشان بیشتر می شود.
در صورتی که از علایم این اضطراب رنج می برید، برای تشخیص و درمان به یک دکتر روانشناس خوب مراجعه کنید.